Casus 1 – deel 1
Anna (7 jaar) komt samen met haar moeder Jessica bij de kinderfysiotherapeut. Bij het maken van de afspraak, gaf Jessica aan dat Anna een aantal lichamelijke klachten heeft en kampt met overgewicht.
Kinderfysiotherapeut: “Hoi Anna, hoe gaat het met jou vandaag?”
Anna: “Met mij gaat het goed, maar ik heb wel soms last van mijn benen. En ik ben ook wel snel moe.”
Kinderfysiotherapeut: “Wat goed dat je dit aan mij kunt vertellen, daar kunnen we vast samen mee aan de slag! Wil je dat?
Anna (lichtelijk enthousiast): “Ja, dat zou ik wel willen! Dan kan ik ook weer lekker spelen met mijn vriendinnen.”
Kinderfysiotherapeut: “Dat klinkt goed Anna, daar kunnen we samen aan gaan werken! Vertel eens, heb je bijvoorbeeld een bepaalde sport die je leuk vindt om te doen?”
Anna (neerslachtig/sip): “Nou, eigenlijk weet ik dat niet zo goed. Ik sport eigenlijk niet.”
Kinderfysiotherapeut: “En speel je wel eens lekker buiten? Wat vind je daarvan?”
Anna: “Hmm dat doe ik eigenlijk ook nooit, ik speel vooral spelletjes op de bank.”
Jessica (zucht): “Sorry, we vinden het zo lastig allemaal. We moeten ook zoveel regelen thuis en dan is sporten ook nog eens zo duur geworden! Ik vond het vroeger wel altijd heel leuk om te sporten, het is zó belangrijk. Mijn man en ik willen vooral dat het gewoon gezellig is thuis en dat Anna lekker kan spelen met vriendinnetjes. Dat sociale hé, dat maakt het juist zo leuk. Maar we weten gewoon niet hoe we het sporten zouden moeten betalen…”
